28 czerwca 2020 roku, po dłuższej przerwie związanej z sytuacją epidemiczną, ponownie rozpaliliśmy ognisko wiernej miłości Sychar w Siemiatyczach. Tym razem gościliśmy w Zembrowie – parafii naszego opiekuna duchowego ks. Piotra Arbaszewskiego. Spotkanie rozpoczęliśmy Koronką do Miłosierdzia Bożego i uczestnictwem we Mszy Świętej parafialnej.
Następnie udaliśmy się na zabytkową plebanię, gdzie odbyło się spotkanie formacyjne. Uczestniczyło w nim 13 osób.
Liderka rozpoczęła spotkanie od przypomnienia obowiązujących zasad, po czym przeszliśmy do rundy dzielenia. Dobrze było wysłuchać się wzajemnie po tak długiej przerwie. Dzieliliśmy tym, co zadziało się w naszym życiu w ciągu tego czasu oraz doświadczeniami związanymi z przeżywaniem odmiennej i trudnej sytuacji, w jakiej znaleźliśmy się w
trakcie epidemii. Mimo wielu ograniczeń, był to czas owocny i oczyszczający, w którym więcej chwil poświęciliśmy na spotkanie z
Bogiem i modlitwę.
Kolejnym punktem spotkania było rozważanie Pisma Świętego – J8, 1-11. Rozważania przygotował Marek. Na kolejnym spotkaniu nadal rozważać będziemy Ewangelię wg św. Jana – J8, 30-47, rozważania przygotuje Milena.
Następnie przeszliśmy do części konferencyjnej, która poświęcona była zagadnieniu chrześcijańskiej nadziei. Zgodnie z Katechizmem Kościoła Katolickiego cnoty (sprawności) dzielimy na ludzkie (przyrodzone) oraz Boskie (nadprzyrodzone) zwane również teologalnymi lub wlanymi. Do najważniejszych cnót ludzkich należą: roztropność, sprawiedliwość,
umiarkowanie, męstwo. Pozostałe cnoty ludzkie gromadzą się wokół nich (KKK 1805). Cnoty Boskie, zwane również teologalnymi lub wlanymi to: wiara, nadzieja, miłość (KKK 1813).
Po zapoznaniu się z definicjami zawartymi w KKK przeszliśmy do dzielenia się własnym doświadczeniem nadziei, jak ją postrzegamy i z czym jest związana w obecnej chwili. Próbując odpowiedzieć na te pytania zgodnie stwierdziliśmy, że rozważania te trafnie podsumowują słowa ks. bp Ignacego Deca, który stwierdził, że nadzieja jest cnotą związaną z wiarą i miłością, jest postawą duchową człowieka, która dotyczy przyszłości, jest przekonaniem, że spełnią się złożone przez kogoś obietnice, że fałsz nie może ostatecznie wygrać z prawdą i że zło nie może wygrać walki z dobrem. Nadzieja rodzi się zazwyczaj w człowieku w sytuacji bólu, cierpienia, niedostatku, w sytuacji doświadczania ograniczoności, niesprawiedliwości a także w sytuacji doświadczenia niemożliwości osiągnięcia pełnego, trwałego dobra, nieprzemijającego szczęścia, jednym słowem – szczęśliwej przyszłości.
Nadzieja zwykle rodzi się w dwóch sytuacjach egzystencjalnych. Pierwszą z nich jest sytuacja doświadczanego zła, zła, które może mieć różne odmiany i różne natężenie. Drugą sytuacją są doświadczane tęsknoty za lepszym światem, za wartościami w pełnym wymiarze, takimi jak: prawda, dobro, piękno, miłość, sprawiedliwość, pokój, szczęście, radość.
Rozważania potraktowaliśmy jako wstęp do tematu, który rozwiniemy na kolejnym spotkaniu.

Zaplanowaliśmy je na 26 lipca 2020r. na godz. 15:00 w domu zakonnym ss Karmelitanek w Siemiatyczach. Z uwagi na sytuacją epidemiczną termin może ulec zmianie, o czym będziemy informować na bieżąco.
Serdecznie zapraszamy wszystkie chętne osoby 🙂